Het is niet warm meer in Wadi Rum, een woestijnravijn die kan veranderen in een rivier op de zeldzame momenten dát het regent. De zandstenen rotsen rondom ons kleuren steeds rozer dankzij de ondergaande zon. Ondertussen voelen we ons een beetje schuldig. Al wandelend dieper de wadi in hebben we het afgelopen half uur bedoeïenen afgepoeierd, die ons met ouderwetse terreinwagens de pas afsneden om hun diensten aan te bieden.
“Want to sleep in desert?” Dat willen we inderdaad, maar graag met z’n tweeën en alleen onze slaapzakken. “I give good price”. Potentiële gidsen zijn vasthoudend. Afdoende is soms om vastberaden sjoekran (dankjewel in Arabisch) te zeggen met je rechterhand op je linkerborst. Niettemin is er onbegrip en irritatie. Wie wil er nou lopen in de woestijn? Gierige toeristen, die bovendien de gevaren van de woestijn niet kennen! Dat valt wel mee. We zullen maar een paar uur lopen, zo veel mogelijk uit de zon en met liters water in onze rugzakken.
Bij elke stap stuift mul roze zand op. Lopen gaat net zo zwaar als in versgevallen sneeuw. De kunst is te luisteren naar het regelmatige ploffen van onze stevige schoenen en voelen dat de woestijnwind onze wangen streelt. Dan wordt wandelen in deze zandbak heel ontspannend. Tijdens ons maaltje van brood met corned beef uit blik, pistachenoten, yoghurt en bier (gewoon te koop in dit islamitische land) zien we even later de volle maan opkomen. Het magische licht is sterk genoeg om een paar uur door te wandelen. Ondertussen stellen we ons voor hoe de Britse T.E. Lawrence hier vlak na de eerste wereldoorlog de Arabische opstand leidde, met zijn bedoe-leger op kamelen. Zijn avonturen zijn schitterend verfilmd in Lawrence of Arabia, deels opgenomen in Wadi Rum.
Maar het zijn de overblijfselen van Petra die Jordanië’s hoofdattractie vormen. “Zou je maar een dag te besteden hebben, dan is dit waar je wezen moet”, aldus de Lonely Planet. Deze magnifieke ruïnes waren een paar duizend jaar geleden een complete stad, geduldig uitgehouwen uit de zandstenen rotsen door Arabische nomaden. Alleen al de ligging is indrukwekkend, tussen de rotsen van een wadi omarmd door rotswanden tot wel tweehonderd meter hoog. Dagelijks bestormen 3000 toeristen de goed geconserveerde ruïnes, maar vaak pas midden op de dag vanuit Amman of Aqaba. ‘s Ochtends heel vroeg –Petra opent om half zeven– en in de namiddag is het relatief rustig tussen de honderden uitgehakte façades, waarachter vaak niet meer dan oninteressante grotten schuilgaan, tot in de jaren tachtig nog de woningen van bedoeïenen.
Na een warme dag tussen archeologische resten is het goed rusten in Aqaba, een mondaine badplaats met een sfeer van vergane glorie, ruim honderd kilometer ten zuiden van Petra, vijftig van Wadi Rum. Het vochtig warme klimaat is ideaal voor snorkelen of duiken. Wij beperken ons op een uurtje zwemmen en opdrogen op een terras. Tientallen zwerfkatjes eten mee van onze lunch. Aan dezelfde baai als Aqaba ligt het Israëlische Eilat. Je kunt het zelfs in heiig weer prachtig zien liggen, zo dichtbij dat het nauwelijks is voor te stellen dat deze steden in twee verschillende landen liggen die pas onlangs vrede hebben gesloten.
Jordanië is klein, langgerekt en overzichtelijk. Het openbaar vervoer is prima, al zijn veel leuke plekjes met bus of taxi moeilijk bereikbaar, tenzij je veel geduld hebt. Maar huur je een auto, maak dan toch minstens één flinke rit met de bus. Alleen al het spektakel van lokale reizigers en hun volgestouwde reuzenkoffers is een buskaartje waard. In luxere bussen controleert een busstewardess de kaartjes en serveert – tegen betaling – kopjes thee en nescafé. Vaak draait er een Arabische video met een hoop geknok en hysterisch vrouwengejammer, geen touw aan vast te knopen maar zeer ‘couleur locale’.
Met een auto sta je op een andere manier in het echte leven. Handelingen die in Nederland gesneden koek zijn krijgen hier een exotisch tintje. Inhalen bijvoorbeeld, of benzine tanken op de Desert Highway, de lelijke van de twee grote asfaltwegen die Amman en Aqaba verbindt. De pomp is een afdankertje uit Nederland en stopt bij zeven gulden. Dat wordt zeven Jordaanse dinar, ongeveer 22 piek. Maar dan heb je wel een volle tank.
© Sitara Morgenster
Become a supporter
