Pauline Valkenet heeft zich in haar artikel ‘Dolle jacht op de bitterballen’, met een jantje-van-leiden ervan afgemaakt door te volstaan met het bevestigen van vooroordelen (Profiel, 18 februari).
De man wordt uitgezonden, de vrouw volgt. Punt.
Nieuwe trends zijn volledig aan de schrijfster voorbijgegaan. Steeds meer vrouwen nemen hun man mee of vertrekken in hun eentje. Het ‘klasje’ van Buitenlandse Zaken bestaat uit evenveel mannen als vrouwen, en bedrijven hebben in toenemende mate moeite werknemers te vinden die naar het buitenland willen (bijvoorbeeld omdat hun partner niet zomaar meewil).
Ga je naar een overzees jazzcafe, dan loop je expats met andere ambities dan bitterballen eten en tulpschikken vanzelfsprekend mis. Die zijn namelijk uit eten met autochtonen of druk met het leren van de taal van hun gastland. De enige twee ‘echte’ personen die Valkenet aan het woord laat zijn ‘een goed geconserveerd Chanelpakje’ en ‘Andreas, een Duitse tv-journalist’. Journalistieke objectiviteit is een utopie, maar zou op z’n minst een streven moeten zijn dat het niet bij voorbaat aflegt tegen smeuigheid.
[NRC, Ingezonden brief, 6 maart 1999, Binnenland, pagina 2]
© Sitara Morgenster
Become a supporter
